Lornetka

Lornetka została zrealizowana w kamienicy mającej bardzo skomplikowaną architekturę i złożoną historię. Kamienica składa się z trzech innych budynków, zwiedzając ją już po kilku minutach nie sposób się w niej odnaleźć. Moją orientację uratowało pomieszczenie, którego drzwi prowadziły do zaplecza galerii, która się za nimi znajduje. Po ich otwarciu dzięki wewnętrznemu układowi okien, zrozumiałam gdzie jestem. W te drzwi wmontowałam proste urządzenie optyczne, które ma pomagać ludziom odnaleźć się w tym budynku, zrozumieć gdzie się znajdują. To proste urządzenie nie jest jednak doskonałe i znacznie zniekształca obraz za drzwiami, co staje się komentarzem do złożonej historii kamienicy przy ul. Grodzka 5 w Lublinie.
Lornetka wcale nie jest lornetką, i nie przybliża tego, co znajduje się daleko. Pokazuje tylko fragment zniekształconej opowieści. Myślę, że taka właśnie jest uczciwa opowieść o historii: na zawsze fragmentaryczna, subiektywna i zniekształcona, a dodatkowo przycięta na potrzeby okoliczności. Historia w naszych oczach jest zawsze jakąś interpretacją i o tym właśnie mówi Lornetka. Drzwi z oczami, tez trochę balansują ciężar historii wiszącej nad kamienicą i staja się jak by „obserwatorem" tego, co się jeszcze tu wydarzy.