Flaga nr 5. Spektakl teatralny w formie warsztatu hafciarskiego

Seria „Flagi" jest projektem obsesyjnym o leczniczej roli haftu. Od końca XVIII wieku robótki ręczne stosowano jako lekarstwo na histerię, melancholię i masturbację. Wszystkie obsesje zawarte w tej sztuce są prawdziwe. Wszystkie mają podłoże psychotyczne.

Uczestnicy: Monika z Gorlic, Mira zza Buga, Daniel z Opola, Betti i Tomasz ulegają presji, żeby było ciekawie. Chcą uczynić ze swojego życia coś interesującego. Zadają sobie pytania kim są? Kiedy dają się na pokaz, grając siebie? Projekt jest dla Moniki z Gorlic nagrodą, a dla pozostałych nagrodą jest praca z Moniką z Gorlic.

Uczestnicy i uczestniczki / trzy osoby z czterech / otrzymują wynagrodzenie podwykonawców za udział w przedstawieniu bez praw autorskich do powstałego dzieła („Flagi nr 5"). Pozostali ewentualni haftujący nie otrzymują wynagrodzenia. Będą haftować dobrowolnie lub pod wpływem manipulacji wynajętych podwykonawców. Wszyscy haftujący zamiast zapłaty za pracę będą mieli satysfakcję z możliwości, jakie daje udział w projekcie.

Uczestnicy do dyspozycji mają brak umiejętności hafciarskich.

Sama Drożyńska pod naporem języka opresji opuszcza na moment grupę, licząc, że jej kolejna praca wykona się pod jej nieobecność.

W związku z rozpiętością formalną wydarzenia, twórcy biorą pod uwagę gusta środowisk artystycznych i innych grup zawodowych. Postacie występujące w tej opowieści są prawdziwe, a wszelkie podobieństwo do osób nieistniejących jest nieprzypadkowe.

Każdy wieczór hafciarski to odrębna historia i odrębny pokaz. Obecność na jednym, nie oznacza tych samych przeżyć na drugim, trzecim lub czwartym.

Udział wzięli: Daniel Chryc, Monika Drożyńska, Ana Forma, Mira Marcinów, Karolina Niemiec - Gustkiewicz, Hanka Podraza, Tomasz Węgorzewski.

"Flaga nr 5" została zrealizowana w ramach programu "Placówka" Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.